Na een huwelijk van 45 jaar is mijn vrouw op 8-8 j.l. op 65 jarige leeftijd overleden na een ziekbed van 2 jaar.
Ik mocht haar verzorgen tot het niet meer ging en ze is toen naar een hospice gebracht, waar ze na een week overleed.
De laatste 10 jaar was onze relatie problematisch;
Ze stond onder enorme invloed van een (achteraf) psychotische vriend.
We moesten onder financiële druk het huis verkopen en verhuizen naar een huurwoning.
Ze kreeg een enorme eetstoornis en dronk te veel.
Toch had ik niet de moed om haar te verlaten en heb haar tot op het laatst verzorgd.
En nu zit ik dus alleen thuis........met ook de herinneringen aan de goede tijden die we hebben gehad.
Hoe doe je dat, alleen zijn? Ik kan nu dingen doen die ikzelf wil. Wat wil ik eigenlijk?
Hoe verwerk ik het verlies van mijn partner?
Wellicht is zo'n lotgenoten groep iets voor mij?
Alvast dank voor uw reactie,
-
30 aug '24 - 04:37:22
-
Dag Nostradamus,
Gecondoleerd met het verlies van je partner. Je hebt het erg pittig gehad. Ik heb geen oplossing zo een-twee-drie, maar deed het zelf letterlijk dag voor dag. Ik maakte een plan voor de volgende dag. Ik kon niet verder vooruit kijken of komen. Ik kan je alleen maar een luisterend oor hier aanbieden. Er zijn ervaringsdeskundigen genoeg hier, en die willen allemaal naar je luisteren. Als jij wil delen.
Sterkte.
30 aug '24 - 06:15:51 -
Hallo Nostradumus,
Gecondoleerd met het overlijden van je partner, het is nog maar zo kort geleden
Het eerste half jaar is verschrikkelijk, je weet gewoon niet waar je het zoeken moet.
Je hele leven is een chaos.
Heb je voor nu familie, vrienden, buren waar je je verhaal kwijt kunt?
Het lotgenotendeel op deze site ligt eigenlijk helemaal stil.
Van je afschrijven hier kan ook, altijd wel iemand die reageert.
En wat Bosbes schrijft, dag voor dag op dit moment is een manier om te overleven.
Heel veel sterkte30 aug '24 - 10:50:02 -
-
@Nostradamus
Je bent in een heel diep gat gevallen na het overlijden van je vrouw.
Verschillende gevoelens zullen je overspoelen. Die laatste tien moeilijke jaren zullen heel zwaar voor je zijn geweest.
Moedig dat je haar niet verlaten hebt en tot het eind hebt verzorgd.
Maar nu, hoe nu verder?
Ik ken het overlijden van een partner niet maar wel het plotseling verlaten zijn door een partner.
Ook dat was rouw en verdriet. Rouwen om wat niet meer was en opnieuw vormgeven aan je leven.
In het begin is het regelen en leven bij de dag.
Schrijf hier gewoon van je af. Er is altijd wel iemand die reageert.
En het is echt geen schande als je hierbij professionele hulp inroept.
Ik adviseer je je profiel wat verder in te vullen. Dat schrijft wat gemakkelijker.
Sterkte!
30 aug '24 - 11:53:11