Advies gezocht 

Ik werk 24 uur bij een hele leuke werkgever, erg leuke werkzaamheden, heb leuke collega’s etc, maar heb er recent heel veel werk bij gekregen omdat anderen overliepen op onze afdeling.

Ik heb nu meer werk dan sommige anderen die meer contract uren hebben..

Nu ging dat nog redelijk in het begin, met zo nu en dan wat plusuren maken. Maar inmiddels gooien ze meer en meer bij mij, is inwerken van andere collega’s, projectjes oppakken, moet nog even een opleiding erbij doen (leuk maar teveel nu), ivm een nieuw systeem nog wat huiswerk mee uit te zoeken, wensen kenbaar te maken etc.

Gevolg, ik loop over en achter de feiten aan en heb dit al een aantal keren aangegeven. Ze zien het, ze weten het, erkennen dat ik teveel heb voor het aantal uren dat ik werk op contract. Maar meer dan dat doen ze niet.

Heb bij mijn (zeer) goede beoordeling in januari aangegeven dat ik graag meer uren zou maken omdat ik teveel had en veel plusuren maakte. In het twee maanden zat ik al op 50 plusuren. Opnemen is lastig want dan loop ik daarna weer keihard achter de feiten aan.

Heb bij een tweede gesprek in februari al aangegeven dat ik geen 32 uur in 24 kan proppen met allerlei extra taken erbij. Ik heb recent dus bij meerdere verzoeken aangegeven, het met liefde gedaan te hebben echter dat ik vol zit en er niet meer bij kan hebben. Daar wordt dubbel op gereageerd; ene kant ok, laat maar, laat los, ontspan. Om twee dagen later een nieuw/ander verzoek te doen.

Voor sommige dingen wilden (dringend verzoek) ze dan toch dat ik tijd maak. Gevolg mijn eigen werk blijft liggen, heb ik ook aangegeven.

Al een aantal maanden geef ik het nu al aan, ik heb teveel werk voor mijn 24 uur. Maar ze geven aan niet meer uren beschikbaar te hebben voorlopig.

Nu komen al die halfbakken weken eraan, Pasen, Pinksteren, Hemelvaart etc….. zoals volgende week, paasmaandag vrij, dinsdag zit ik de helft vd dag in een bijeenkomst en kan ik eigenlijk maar 12 uur echt werken volgende week.

Heb vandaag wederom aan de bel getrokken, of het akkoord was dat ik dinsdag ipv naar de bijeenkomst te gaan gewoon zou werken anders loopt het volledig spaak. Nou ja dat was ook niet de bedoeling, ik werd wel verwacht. Is interessant, kan eindelijk weer etc. Snap ik, is ook leuk, interessant maar mijn werk ligt wederom stil.

Ik weet gewoon niet zo goed wat nog meer te doen. Ik voel mij niet gehoord, niet serieus genomen, heb de laatste maand zo weinig mogelijk plusuren gemaakt. Want ik blijf niet gratis is mijn eigen tijd werken om de werkgever te faciliteren. Zo nu en dan is dat prima, bij nood ook, maar het is gewoon structureel dat ik teveel heb.

Wat kan ik doen om tot ze door te dringen? Ik wil niet verzaken in mijn eigen werk maar dit is niet meer te doen.

Structureel plusuren blijven maken voelt ondertussen niet ok. Ik verdien er niets aan, krijg tijd voor mijn eigen tijd. Het levert enkel mijn werkgever wat op.

Mijn voorstel om mij iig voor een half jaar of jaar tijdelijk op contract meer uren te geven doen ze niet……

Wat nu? Blijven zeggen en steeds weer aangeven? Of mond houden en dan maar verzuipen in mijn werk?

Tips zijn welkom.

Best lastig dat je niet echt gehoord wordt. Ik vroeg me af wat ik zou doen....Kwaad worden, vragen wat ze doen als je ziek wordt... En tegelijkertijd weet ik niet of dat effectief is. In ieder geval bewijzen verzamelen. Maar er moet wel iets gebeuren. Overwerkt raken is minder geslaagd.
Misschien heb je iets aan de tips in bijgaande link van Intermediair.
In 9 stappen naar een lagere werkdruk. >>LINK<<

quote:

---

Dit schreef Moi76


Wat kan ik doen om tot ze door te dringen? Ik wil niet verzaken in mijn eigen werk maar dit is niet meer te doen.

Het is lastig omdat het een structureel probleem lijkt te zijn. En indirect houd je het zelf in stand door wel te mopperen maar niet te staken. Je zult de organisatie moeten opvoeden.

Wat je kunt doen, is de volgende keer dat iemand met extra werk aankomt, meteen vragen welke van je huidige taken dan (tijdelijk) vervalt. Geen genoegen nemen met 'we zien wel' of 'kijk maar even hoe ver je komt', maar voet bij stuk houden. Komt er vanuit de ander niks, dan geef je zelf luid en duidelijk aan welke taak je 'dus' voorlopig niet doet. En diegene daaraan herinneren als hij vraagt hoe het daarmee staat.

Een andere optie is aangeven dat die nieuwe klus prima is, maar dat je hem pas oppakt over (bijvoorbeeld) drie weken. Rustig uitleggen dat je een aantal toezeggingen hebt gedaan ('ik zou voor Pietje uiterlijk vrijdag ...') of deadlines hebt ('dit moet af vóór die bijeenkomst dinsdag') en dat de nieuwe taak daarná aan de beurt is. En die taak ook pas oppakken als de rest klaar is!

Kortom: verwachtingenmanagement.

En ook: geniet van je vrije dagen. Geen werk mee naar huis nemen, maar bijtanken.

quote:

---

Dit schreef Inge_

Het is lastig omdat het een structureel probleem lijkt te zijn. En indirect houd je het zelf in stand door wel te mopperen maar niet te staken. Je zult de organisatie moeten opvoeden.

Wat je kunt doen, is de volgende keer dat iemand met extra werk aankomt, meteen vragen welke van je huidige taken dan (tijdelijk) vervalt. Geen genoegen nemen met 'we zien wel' of 'kijk maar even hoe ver je komt', maar voet bij stuk houden. Komt er vanuit de ander niks, dan geef je zelf luid en duidelijk aan welke taak je 'dus' voorlopig niet doet. En diegene daaraan herinneren als hij vraagt hoe het daarmee staat.

Een andere optie is aangeven dat die nieuwe klus prima is, maar dat je hem pas oppakt over (bijvoorbeeld) drie weken. Rustig uitleggen dat je een aantal toezeggingen hebt gedaan ('ik zou voor Pietje uiterlijk vrijdag ...') of deadlines hebt ('dit moet af vóór die bijeenkomst dinsdag') en dat de nieuwe taak daarná aan de beurt is. En die taak ook pas oppakken als de rest klaar is!

Kortom: verwachtingenmanagement.

En ook: geniet van je vrije dagen. Geen werk mee naar huis nemen, maar bijtanken.

Wat een goed advies, Inge.

quote:

---

Dit schreef Eric1
Best lastig dat je niet echt gehoord wordt. Ik vroeg me af wat ik zou doen....Kwaad worden, vragen wat ze doen als je ziek wordt... En tegelijkertijd weet ik niet of dat effectief is. In ieder geval bewijzen verzamelen. Maar er moet wel iets gebeuren. Overwerkt raken is minder geslaagd.
Misschien heb je iets aan de tips in bijgaande link van Intermediair.
In 9 stappen naar een lagere werkdruk. >>LINK<<

Hier staan bruikbare tips in. Ik lees ook, volhouden met blijven melden oa. Wat ik al doe dus. Kreeg gisteren de vraag ervaar je werkstress? Ja natuurlijk ervaar ik dat, gooi er 100 dossiers bij waar ik al vol zat met 300 (wat al veel is), plus extra taken….. tuurlijk levert dat stress op. Je wilt je werk goed doen en netjes en dat lukt steeds minder of niet.

Met name de reactie om (tijdelijk) mijn uren niet te kunnen verhogen maar op andere afdeling dure zzp’ers aan te nemen om daar wel de werkdruk te verlagen steekt.

Ik kan het werk wel aan in meer tijd, maar blijf geen plusuren maken die ik nergens kan opnemen of moeilijk. Dat is en blijft gratis werken voor de werkgever.

Lastige is dat ik het gevoel krijg dat ze dat deel niet snappen. Je kan toch gewoon tijd voor tijd schrijven. Alsof ze niet inzien dat ze mij vragen om in mijn eigen tijd de puinzooi te blijven ruimen want ik win er niets mee.

Tenminste zo voelt het even, ik baal gewoon van de situatie.

quote:

---

Dit schreef Inge_

Het is lastig omdat het een structureel probleem lijkt te zijn. En indirect houd je het zelf in stand door wel te mopperen maar niet te staken. Je zult de organisatie moeten opvoeden.

Wat je kunt doen, is de volgende keer dat iemand met extra werk aankomt, meteen vragen welke van je huidige taken dan (tijdelijk) vervalt. Geen genoegen nemen met 'we zien wel' of 'kijk maar even hoe ver je komt', maar voet bij stuk houden. Komt er vanuit de ander niks, dan geef je zelf luid en duidelijk aan welke taak je 'dus' voorlopig niet doet. En diegene daaraan herinneren als hij vraagt hoe het daarmee staat.

Een andere optie is aangeven dat die nieuwe klus prima is, maar dat je hem pas oppakt over (bijvoorbeeld) drie weken. Rustig uitleggen dat je een aantal toezeggingen hebt gedaan ('ik zou voor Pietje uiterlijk vrijdag ...') of deadlines hebt ('dit moet af vóór die bijeenkomst dinsdag') en dat de nieuwe taak daarná aan de beurt is. En die taak ook pas oppakken als de rest klaar is!

Kortom: verwachtingenmanagement.

En ook: geniet van je vrije dagen. Geen werk mee naar huis nemen, maar bijtanken.

Zeer goed advies en hier ben ik dus ook mee begonnen, gevolg was wel dat een nieuwe collega pas twee weken later ingewerkt kon worden. Sneu als je zo begint uiteraard.

Ach dat duurt maar een uurtje (zeiden ze)? Pardon? Dat is dus de reden waarom sommigen na een jaar nog steeds fouten maken die met veel moeite steeds weer hersteld moeten worden of dingen gewoonweg niet weten. Voor de nieuwe collega’s niet fijn maar ook de zittende collega’s soms lastig.

Inwerken is niet een uurtje, dat is voor mij steeds weer ff afspreken en vragen; waar loop je tegenaan? Zijn er nog dingen die je lastig vindt? Wil je nog een keer uitleg, of dat ik met je meekijk? Etcetc.

Als dingen opvallen of verkeerd gaan wat mag, want alles is nieuw; dan kom ik even bij je zitten om het nog een keer
met je door te nemen etc.

Wordt steeds gebeld, hoe zit dit en hoe zit dat? Kost gewoon veel tijd dus en dat is logisch als je nieuw bent al denkt een management dat het ff een uurtje werken is.

Ik kreeg op maandag morgen een mail het dinsdag even te moeten doen….. dat heb ik dus niet gedaan. Kreeg daarvoor excuses ook uiteindelijk van 2 managers, maar steeds dat voor het blok zetten. Maar linksom of rechtsom ik moest het doen en dat mijn eigen werk dan zou vertragen, tja dat is dan maar zo.

Ben nu 1 week verder sinds het inwerken en heb daar direct de problemen van.

Maar dat verwachtingsmanagement is dus wel de weg die ik dan blijf bewandelen. Ik moet dus naar de bijeenkomst, prima maar weet dat mijn werk wederom blijft liggen.

Mijn oude ik, denkt steeds nou ik werk dan die dag wel een dag extra om de schade in te halen. Maar daar wil ik nu dus volledig mee stoppen, want ze vinden dat maar heel makkelijk en gewoon geworden.

quote:

---

Dit schreef Moi76


Mijn oude ik, denkt steeds nou ik werk dan die dag wel een dag extra om de schade in te halen. Maar daar wil ik nu dus volledig mee stoppen, want ze vinden dat maar heel makkelijk en gewoon geworden.

Precies. En dat zou niet erg zijn als je gecompenseerd wordt voor die extra uren, maar dat gebeurt niet. En dan is zo'n extra dag werken dus contraproductief: de organisatie voelt de pijn niet, want het kost geen extra geld én het werk blijft niet liggen. Zodra je die neiging hebt, meteen de kop indrukken. Het werkt echt averechts.

quote:

---

Dit schreef Inge_

Precies. En dat zou niet erg zijn als je gecompenseerd wordt voor die extra uren, maar dat gebeurt niet. En dan is zo'n extra dag werken dus contraproductief: de organisatie voelt de pijn niet, want het kost geen extra geld én het werk blijft niet liggen. Zodra je die neiging hebt, meteen de kop indrukken. Het werkt echt averechts.

Ja daar ben ik nu dus ook achter! Heb echt aangeven joh ik heb nu al bijna de helft aan plusuren van mijn standaard verlof, wie doet mijn werk als ik op vakantie ben en ik die extra uren opneem? Want dit is een structureel probleem.

Ik ga niet meer extra werken, klaar gewoon.

De enige die ik faciliteer is het management die kunnen zeggen; kijk eens hoe goed het hier gaat. Daar valt wat om en die springt bij en het werk gaat gewoon door. Dat heb ik goed gemanaged.

Ga ik dus per direct mee stoppen.

Gaf ook aan, het is toch absurd dat ivm een extra vrije dag met Pasen ik extra kom werken omdat te compenseren? Tja jaja nou kijk maar even. Nou dat doe ik dus niet. Vrij is vrij, vanaf nu is mijn 24 uur ook echt 24 uur en geen 32 of meer. Dan loopt het maar op en ga ik het steeds weer melden.

Heb ook aangegeven op een eerder gesprek hoe zij verwachten dat ik er zoveel bij kan nemen zonder meer tijd? Maar dat was; kijk maar hoevee je komt.

Ze weten het wel, maar bewegen gewoon niet mee en dat valt zuur om eerlijk te zijn.

Ik ben altijd van een stapje harder zetten, maar nu ik dan voor die 5 stappen extra tijd vraag komen ze niet over de brug. Dat voelt als flexibiliteit die 1 kant opgaat.

Ah, de 'kijk maar even' management stijl . Goed dat je constateert dat die niet werkt. Het lijkt erop dat het inderdaad tijd wordt voor een soort stiptheidsactie: je doet jouw werk in de uren die ervoor betaald worden, en de rest komt op de stapel 'ik heb even gekeken en het past niet' terecht 😁
Als de organisatie niet bereid is om er extra voor te betalen, kunnen die klussen nooit echt belangrijk zijn ...

P.s. ik ben net gestopt met 'voor één keertje op je vrije middag een overlegje moet toch kunnen' . Ik had op een bepaald moment drie vrije middagen achter elkaar afspraken staan. De reacties op mijn weigering zijn bijzonder, kan ik je zeggen 😈

quote:

---

Dit schreef Inge_
Ah, de 'kijk maar even' management stijl . Goed dat je constateert dat die niet werkt. Het lijkt erop dat het inderdaad tijd wordt voor een soort stiptheidsactie: je doet jouw werk in de uren die ervoor betaald worden, en de rest komt op de stapel 'ik heb even gekeken en het past niet' terecht 😁
Als de organisatie niet bereid is om er extra voor te betalen, kunnen die klussen nooit echt belangrijk zijn ...

Kennelijk ……terwijl het ons belangrijkste werk is. 😆

Maar hey dan niet, blijf niet gekke Henkie!! 😏

quote:

---

Dit schreef Inge_
P.s. ik ben net gestopt met 'voor één keertje op je vrije middag een overlegje moet toch kunnen' . Ik had op een bepaald moment drie vrije middagen achter elkaar afspraken staan. De reacties op mijn weigering zijn bijzonder, kan ik je zeggen 😈

Heel goed van je, dat wordt hier nu dus ook de tendens. Wil je dat ik meer doe, prima….. maar dan meer tijd erbij.