quote:
Dit schreef Mariska2
Ik lees een hoop onmacht bij je leidinggevende. Het is jouw goed recht om je motivatie voor jouw vrije dagen voor je te houden,
het gaat haar niets aan. Priv? is priv?. Ze kan de verlofaanvraag goedkeuren of ze kan het afkeuren, maar dan wel met een
gestaafde motivatie.
Ik hoop dat het payroll bureau jou voldoende gaat steunen en dat zij ook inzien dat dit zomaar niet kan.
Het is emotionele chantage wat die mevrouw aan het doen is.
Nu ik niet meer gehecht ben aan de job en zie wat er mis is, zie ik ook hoe ik op mijn plek gehouden ben, alle collega's, met inderdaad emotionele chantage.
Ik heb een opsomming gemaakt van alles waar ik het niet eens ben...alles wat ik niet durf te zeggen.
Want dat is hoe het vanmiddag ook is gegaan...ik heb niets durven zeggen, geen weerwoord, of uberhaupt het gesprek niet omdat ze je alles al eerder heeft laten beamen en instemmen....dat gaat zo fnuikend dat je het zelf niet eens goed door hebt.
En...als je eenmaal aan het gesprek begint je onvrede te benoemen....mennnn....je kop gaat er af...meteen!! Ik weet precies al op ieder punt wat ik zou benoemen hoe ze hier op reageren gaat. Ze legt je de woorden in de mond.
Ze sluit heel veel zinnen af met "Of ben ik nou gek" en..."Dat weet je als je in de horeca werkt" en "collegialiteit is hier belangrijk" en "Je weet dat je hier hard moet werken". Is allemaal waar...maar haar redenatie is niet eerlijk en heel overheersend. Je kunt er letterlijk en figuurlijk geen speld tussen krijgen.
ik heb al 2 A viertjes op gepend beginnend met "ik durf niet". En op die manier krijg ik het voor mijzelf inzichtelijk wat ik eigenlijk allemaal niet uit spreken kan omdat ze daar echt geen ruimte voor laat.
Ik ga hier dus ook echt niet blijven he.
En dat heb je goed opgemerkt Mariska, die onmacht bij lg. Ik heb vaker koppen zien rollen. En ze zal en moet weten wat er aan de hand is. Ze belt je thuis op als ze iets niet snapt qua gedrag. En dat is dat doorzagen ook he. Je moet vertellen waar je mee zit. Ze ziet vaak al aan mensen dat je ergens mee zit. En zelfs nog voordat je zelf doorhebt dat er je iets dwars zit.
Vanochtend ook....A en D zijn beide jonge meiden van rond 20 en trekken naar elkaar toe, en gaan prive ook met elkaar om. A is wel eens wat chaggie tijdens haar periode. LG heeft dat door. Maar vermoed dat er iets kan zijn wat haar dwars zit. Dus gaat ze bij D dit polsen. En in mijn aanwezigheid om meer druk te leggen. En dan laat ze je sociaal wenselijke dingen beamen zoals openheid en collegialiteit en dat we allemaal hard werken en dat het niet zo moet zijn dat de ander harder moet lopen omdat jij even niet lekker in je vel zit. Maar met dezelfde rotvaart ook benadrukken dat iedereen eens een keer zijn dag niet heeft en dat dat ook moet kunnen. En dan zagen...heb je wat gemerkt aan A. Heeft ze je wat gezegd dan. Ik weet dat jullie dingen bespreken, want jullie zijn toen en toen samen uit geweest. Dat gaat mij verder niet aan hoor....maar... En dan net zo lang door gaan he. En vast bijten. En vanmiddag kwam A dus. En hup in kantoor. En gesprek. En jawel hoor...bingo! Dienstregeling veranderd en in haar nadeel. A zou nu zelfs een uur eerder moeten komen. En nu mag zij voortaan kwartier later beginnen. Wauw...jahoor...jullie weten dat ik redelijk ben en je altijd mij wat vragen kunt....
Yeah right.....Dit was een hele bevalling voor A.
Maar....dit kan ik niet bespreken. Niemand bespreekt dingen met collega's. Ik tenminste niet. En ik vind het knap wat A en D doen. Zo hun kop houden, want ik ben er wel eens een keer ingestonken....je praat zo je mond voorbij...
Maar...om terug te komen op dat lg alles moet weten....ze kan het echt niet uitstaan, verteren of hoe je het noemen wil dat ik niets los laat. En ik doe dat dus niet omdat het te kritisch en groots is wat er mij ALLEMAAL dwars zit. En ik weet nu al dat dit een heel akelig gesprek gaat worden wat ik amper managen kan. Want hey...ze wil wel de hele waarheid....en wat mij dwars zit is haar dominantie en blinde vlek. En dat kan lg nooit van zichzelf zien.
