Mijn kinderen willen een hond. T is geen bevlieging, ze zeggen t al jaaren. Ik zag t eerder niet zitten, want ik had geen zin in t extra werk, naast 24/7 alleenzorg en drukke baan.
Inmiddels zijn de oudste twee bijna 19 en 17 en ze hebben goed gemotiveerd waarom zij een hond willen en hoe ze die gaan verzorgen. Ze geven aan dat zij de verantwoordelijkheid op zich willen nemen van verzorging, uitlaten, waarbij ik ook af en toe mag uitlaten
Ik hoor heel graag ervaringen van anderen in soortgelijke situatie en hoe dat heeft uitgepakt!
Wacht een half jaar, dan stromen de asiels vol met corona pups.
Ja, daar heb ik ook aan zitten denken...arme beesies....worden dan weer afgedankt omdat baasje geen tijd meer heeft en hond niet geleerd heeft alleen thuis te zijn....
Ja, daar heb ik ook aan zitten denken...arme beesies....worden dan weer afgedankt omdat baasje geen tijd meer heeft en hond niet geleerd heeft alleen thuis te zijn....
Precies. Dus echt, wacht daar op. En overdenk de rest wat ik schreef. Kinderen maken het graag rooskleuriger dan het is.
quote:Dit schreef daro Dit moet je echt zelf willen. Je kinderen gaan straks het huis uit. Een hond is veel werk en is extra zorg. Heb je daar zin in?
Ja zo zie ik het ook.
Wanneer je het zelf niet ziet zitten om de komende 10-15 voor een hond te zorgen, niet aan beginnen. Alleen wanneer jij er de volle 100% achter staat doen.
Je kinderen kunnen ook voor tijdje een oppashond nemen. Bv van iemand die naar zijn of haar werk moet, overdag de hond, savonds naar het baasje en dan eerst eens voor 3 maanden daar afspreken. Dan heb je geen jarenlange zorg en je kinderen de lol van de hond.
Ja zo zie ik het ook.
Wanneer je het zelf niet ziet zitten om de komende 10-15 voor een hond te zorgen, niet aan beginnen. Alleen wanneer jij er de volle 100% achter staat doen.
Je kinderen kunnen ook voor tijdje een oppashond nemen. Bv van iemand die naar zijn of haar werk moet, overdag de hond, savonds naar het baasje en dan eerst eens voor 3 maanden daar afspreken. Dan heb je geen jarenlange zorg en je kinderen de lol van de hond.
Herkenbaar. Ik ben uiteindelijk, nadat uit allergietesten geen echte allergie meer naar voren kwam bij de oudste, ruim een jaar geleden overstag gegaan. Ben wel voor een hond gegaan die minder kans op allergie zou hebben. De labradoodle, die erg populair is (hele drukke honden overigens), overgeslagen. Gekozen voor een kleine hond want die neem je makkelijk overal mee naartoe. En kun je nog eens makkelijker bij iemand laten verblijven als je eens weg moet ofzo. Het is een kanninchen teckel geworden. Een heel klein hondje met een groot karakter. Leuk hondje. Heel lief. Gezellig ook.
We stonden op een wachtlijst en die was zo lang dat ik dacht 'dan kan ik er nog even goed over nadenken'. Echter, er kwam opeens een plek vrij en toen moest ik wel heel snel beslissen. Dat werd toen een ja. Maarrrr.... Ja daar komt het..... Ik ben wel degene die toch geregeld moet zeggen ga die hond eens uitlaten. En dan vooral de echte wandelingen. Want ik vind dat die hond toch wel iedere dag goed uitgelaten moet worden en niet alleen rondjes om de straat. Ik voel mij verantwoordelijk en als zij het laten liggen ben ik toch geneigd dat op mij te nemen. Het voordeel is dan weer wel dat ik daardoor meer wandel.
We hebben wel toerbeurten. Iedere dag is iemand anders verantwoordelijk voor het uitlaten en eten.
Mijn kinderen zijn nu 16 en bijna 18. Achteraf heb ik er, vind ik zelf, onvoldoende bij stil gestaan dat ik dus straks alleen ben met die hond. Ook doen de kinderen straks stages school etc. En zijn ze mogelijk hele dagen van huis. Dan moet je toch iets regelen voor het uitlaten enz. Of we straks het gezamenlijk kunnen blijven doen als ze uit huis zijn weet ik nu nog niet.
Kortom. Ik vind het leuk en heb er ook plezier van, maar zou het denk ik niet gedaan hebben als de kinderen het niet heel graag wilden. Of eerder gedaan moeten hebben (maar ja wij hadden toen nog allergie voor honden volgens testen).
quote:Dit schreef fresia Mijn kinderen willen een hond. T is geen bevlieging, ze zeggen t al jaaren. Ik zag t eerder niet zitten, want ik had geen zin in t extra werk, naast 24/7 alleenzorg en drukke baan.
Inmiddels zijn de oudste twee bijna 19 en 17 en ze hebben goed gemotiveerd waarom zij een hond willen en hoe ze die gaan verzorgen. Ze geven aan dat zij de verantwoordelijkheid op zich willen nemen van verzorging, uitlaten, waarbij ik ook af en toe mag uitlaten
Ik hoor heel graag ervaringen van anderen in soortgelijke situatie en hoe dat heeft uitgepakt!
wij hebben een hond. 4 jaar nu Het is geweldig maar vraagt heel veel tijd. Zeker niet over 1 nacht ijs gegaan Zoon toen 16, wilde ook al jaren een hond, was zeer gemotiveerd en zou ook verantwoordelijkheid nemen. In de praktijk loopt t toch anders en ben ik naast werk huishouden etc ongv per dag 1.5 tot 2 uur kwijt aan wandelen etc. zoon inmiddels stuk minder.... . Hond is geweldig en zou hem niet willen missen. Maar ik twijfel wel soms of ik t weer zo zou doen
quote:Dit schreef fresia Mijn kinderen willen een hond. T is geen bevlieging, ze zeggen t al jaaren. Ik zag t eerder niet zitten, want ik had geen zin in t extra werk, naast 24/7 alleenzorg en drukke baan.
Inmiddels zijn de oudste twee bijna 19 en 17 en ze hebben goed gemotiveerd waarom zij een hond willen en hoe ze die gaan verzorgen. Ze geven aan dat zij de verantwoordelijkheid op zich willen nemen van verzorging, uitlaten, waarbij ik ook af en toe mag uitlaten
Ik hoor heel graag ervaringen van anderen in soortgelijke situatie en hoe dat heeft uitgepakt!