quote:
Dit schreef Margo
Ik weet het Liek.
Ik neem aan huur, maar vraag het gewoon even voor de zekerheid.
Heb jij nog tips, je bent recent verhuist, dus weet misschien meer dan ik.
Ik had vooruitziende gaven en stond op punt van uit elkaar gaan al 4,5 jaar ingeschreven. In mijn gemeente genoeg om boven aan te staan.
Heb geen tips, sorry.
Help, waar te beginnen.....woning vinden
Onderwerp van Aloeh
BEHEERD DOOR:
-
17 mrt '17 - 10:06:14
-
Huur een oude caravan of een kamer en ga daar om beurten met je ex in. Wie bij de kids is woont thuis, wie alleen is woont in de caravan/kamer
Zoek een lager geschoolde baan en zeg gewoon niet dat je HBO hebt. Dan doe je weer mee in het arbeidsproces en van
daaruit kun je verder zoeken naar een meer geschikte baan en geschiktere woonruimte.17 mrt '17 - 10:07:28 -
Allereerst welkom op OA.
Hier zijn de mensen erg meedenkend en je bereid je te helpen.
Leiden is een drama om snel een huis te vinden. Ja alleen particulier maar daar betaal je de hoofdprijs.
De wachttijd in de Leidse regio is hoog, ongeveer 7 jaar.
Urgentie krijgen in Leiden is erg moeilijk tegenwoordig.
Ik had een flat tijdelijk te huur staan, ik heb deze sinds kort weer verhuurd.
En zelf verhuur ik voorlopig geen kamers meer in mijn eigen woning.
Ik zal eens navragen of ik iemand weet die woonruimte voor je heeft.
Personeel zoek ik ook, maar zoek technisch opgeleid personeel op MBO/HBO niveau in Den Haag.
Wens je heel veel succes toe met het vinden van een baan.17 mrt '17 - 10:21:45 -
Als je gaat huren met je vriend heb je ook geen recht op toeslagen dan wel op veel minder toeslag. Ik neem tenminste aan dat je vriend werkt.
En een constructie bedenken dat jij de huurder bent en je vriend meebetaalt, maar er niet woont en ondertussen niet officieel toch wel bij je woont voor het grootste deel is een forse fraude. Dan zou ik bijna wensen dat je hiervoor gepakt wordt aangezien je dan maatschappelijk geld aan het misbruiken bent. En bovendien hoe zeker is je relatie met je vriend, zodra je eenmaal op jezelf woont. Hoe vaak hoor je niet dat dat soort prille relaties dan ineens toch niet "je van het" blijken te zijn en uitgaan. Hoe ga je het dan financieel in je te dure huis redden.
Wat wel kan is kijken naar woonruimte in een andere gemeente waar wachttijden minder lang zijn.
Ook kun je op een kamer gaan wonen en dan maar zonder huurtoeslag maar met de andere toeslagen je leven opnieuw vorm geven.
Waar ik je eigenlijk nog niet over heb gehoord is of je ex werkt. Hebben jullie een koophuis of een huurhuis. Zijn jullie beiden eigenaar of beiden huurder op het contract. Hoe hebben jullie de boedelscheiding geregeld. Betaalt je ex wel KA en eventueel PA. Wat betaalt je ex nu nog mee aan het gezin/levensonderhoud, nu jullie nog steeds samenwonen. Hoe is de zorg voor de kinderen op dit moment geregeld. Wanneer gaat co-ouderschap in.
Bij een koophuis: gaat je ex je uitkopen voor een x bedrag of staat de woning onder water. In geval van uitkoop heb je geld achter de hand en kun je daarmee tijdelijk duurder huren.
Bij een huurwoning: wat is de reden dat jij er uit zou moeten en niet juist je ex. Wellicht is hij beter in staat een huurwoning te vinden en te betalen. Mogelijk kun je met een advocaat bewerkstelligen dat je ex de woning dient te verlaten.
Ik vind dat je in je schrijven wel heel erg veel afwentelt op anderen. Een werkgever wil je niet aannemen op niveau HBO wegens te weinig ervaring. Ja dat lijkt me logisch. Zorg dus dat je vrijwilligerswerk gaat doen in de richting van je studie en voorkeur om ervaringen op te doen. Ga bij bedrijven langs en vraag of je gratis snuffelstages mag doen.
Je schrijft ook dat je niet wordt aangenomen op lager geschoold werk vanwege overkwalificatie. Je antwoord kan heel simpel zijn, nl dat je niet wordt aangenomen op je niveau wegens gebrek aan ervaring en dat je eveneens er te lang uit bent geweest om dat niveau nog te kunnen waarmaken of garanderen. Ook kun je prima je HBO uit je CV weglaten. Ga cursussen, opleidingen, workshops doen. Zorg dat je weer bij komt qua kennisniveau. Laat je evt omscholen. Schrijf je wel vdoende op vacatures, ga desnoods een sollicitatiecursus doen. Het licht nl wel degelijk aan jou zelf en hoe jij je presenteert om binnen te kunnen komen bij bedrijven. Een werkgever hoeft niet te veranderen. Alleen jij zelf kan veranderen en het tij laten keren.
Uit hetgeen je schrijft maak ik op dat je wel heel erg vrijblijvend in het leven hebt gestaan met hetgeen je gedaan hebt. Enerzijds voor een deel te begrijpen door wat je hebt meegemaakt met je 2e kindje. Maar je 3e dochter ... dat is toch wel iets wat vele ouders mee maken, ondanks dat er gewoon gewerkt moet worden en brood op de plank moet komen. Dat vind ik persoonlijk geen excuus om dan maar niets te doen.
Zodra je op jezelf woont heb je bovendien mogelijk recht op een aanvullende bijstand als je onvoldoende eigen inkomen en alimentatie krijgt. Alimentatie moet je dus wel zsm gaan regelen als je dat nog niet hebt gedaan. Ook bij co-ouderschap kan je daar gewoon recht op hebben. Doe jij het niet en kom je in de bijstand, dan zal de gemeente mogelijk toch gaan verhalen bij je ex. Alleen wanneer je dan dmv een baan uit de bijstand komt stopt het verhaal. Terwijl als je nu KA en evt PA regelt mag je dat, eenmaal uit de bijstand, zelf houden. PA is echter wel tot op zekere hoogte, want hoe meer je zelf in je eigen levensonderhoud voorziet hoe minder PA je nodig hebt.
Kortom wat ik bedoel te schrijven met mijn stukje is: neem het heft in eigen handen. Ga voor jezelf zorgen. Onderneem actie, veel actie. Schrijf heel veel brieven. Ga vrijwilligerswerk doen. Zorg dat jullie nu al de omgangsregeling naleven zoals jullie die voor ogen hebben als jullie beiden zelfstandig wonen. Regel de zaken voor jezelf. Alleen jij kan dat doen. Alleen jij bent verantwoordelijk.17 mrt '17 - 16:13:01 -
quote:
Dit schreef Aloeh
Ik zit zo met mijn handen in het haar dat ik niet meer weet wat ik doen moet.
Uiteindelijk zijn we dus uit elkaar gegaan en ben ik mijn partner van nu tegengekomen.
Maar hij is Belg en woont op dit moment nog in Belgie.
We zien elkaar dus ook weinig en hier gaan we kapot aan.
Willen heel graag samen zijn maar hij zit ook in een situatie dat hij niet makkelijk hierheen kan komen (werk, kids enz) Het kan wel , alleen nu nog niet.
Gelijk samenwonen lijkt ons voor de kids ook niet goed namelijk.
Wat moeten we nu nog dan? Is er iemand die het weet?
Urgentie heb ik voor zover ik lees geen recht op want mijn kinderen zijn niet in gevaar en hebben een dak boven hun hoofd.
Het zou trouwens een co-ouderschap worden.
Ik heb het gevoel helemaal gek te worden en overal de deur in mijn gezicht gesmeten te krijgen.
Er moet toch een manier zijn om een huis voor mij en de kids te krijgen.............en dat nieuwe partner er dan lig in de weekenden bij kan zijn en doordeweeks wanneer hij kan.......
Ik denk dat jij en je vriend allereerst even pas op de plaats zouden moeten maken ( vooral emotioneel) en eea relativeren.
Zowel jij als je vriend zitten in een lastige positie om al aan een leven samen verder te denken. Accepteer dat het nu nog niet jullie tijd is en stop termen als " we gaan hier kapot aan". ( om deze te relativeren...... Je gaat niet zomaar kapot.......wat nodig is is geduld, doorzettingsvermogen en positiviteit van jou kant uit om zowel een baan met genoeg uren en een woning te vinden.) Accepteer dat langer kan gaan duren dan je hoopte.
Ook het gevoel helemaal gek te worden relativeren.......je word niet zomaar gek. Je hebt te maken met regels, bureaucratie, arbeidsmarkt,woningmarkt........dit alles past zich niet opeens aan jou aan omdat jij en je vriend NU samen willen zijn.
Wanhoop niet maar houd moed op een positieve manier, hoe uitzichtloos het nu allemaal lijkt, uiteindelijk zal jij jou huisje ook vinden.17 mrt '17 - 18:24:26 -
quote:
Dit schreef Erna
Als je gaat huren met je vriend heb je ook geen recht op toeslagen dan wel op veel minder toeslag. Ik neem tenminste aan dat je vriend werkt.
En een constructie bedenken dat jij de huurder bent en je vriend meebetaalt, maar er niet woont en ondertussen niet officieel toch wel bij je woont voor het grootste deel is een forse fraude. Dan zou ik bijna wensen dat je hiervoor gepakt wordt aangezien je dan maatschappelijk geld aan het misbruiken bent. En bovendien hoe zeker is je relatie met je vriend, zodra je eenmaal op jezelf woont. Hoe vaak hoor je niet dat dat soort prille relaties dan ineens toch niet "je van het" blijken te zijn en uitgaan. Hoe ga je het dan financieel in je te dure huis redden.
Wat wel kan is kijken naar woonruimte in een andere gemeente waar wachttijden minder lang zijn.
Ook kun je op een kamer gaan wonen en dan maar zonder huurtoeslag maar met de andere toeslagen je leven opnieuw vorm geven.
Waar ik je eigenlijk nog niet over heb gehoord is of je ex werkt. Hebben jullie een koophuis of een huurhuis. Zijn jullie beiden eigenaar of beiden huurder op het contract. Hoe hebben jullie de boedelscheiding geregeld. Betaalt je ex wel KA en eventueel PA. Wat betaalt je ex nu nog mee aan het gezin/levensonderhoud, nu jullie nog steeds samenwonen. Hoe is de zorg voor de kinderen op dit moment geregeld. Wanneer gaat co-ouderschap in.
Bij een koophuis: gaat je ex je uitkopen voor een x bedrag of staat de woning onder water. In geval van uitkoop heb je geld achter de hand en kun je daarmee tijdelijk duurder huren.
Bij een huurwoning: wat is de reden dat jij er uit zou moeten en niet juist je ex. Wellicht is hij beter in staat een huurwoning te vinden en te betalen. Mogelijk kun je met een advocaat bewerkstelligen dat je ex de woning dient te verlaten.
Ik vind dat je in je schrijven wel heel erg veel afwentelt op anderen. Een werkgever wil je niet aannemen op niveau HBO wegens te weinig ervaring. Ja dat lijkt me logisch. Zorg dus dat je vrijwilligerswerk gaat doen in de richting van je studie en voorkeur om ervaringen op te doen. Ga bij bedrijven langs en vraag of je gratis snuffelstages mag doen.
Je schrijft ook dat je niet wordt aangenomen op lager geschoold werk vanwege overkwalificatie. Je antwoord kan heel simpel zijn, nl dat je niet wordt aangenomen op je niveau wegens gebrek aan ervaring en dat je eveneens er te lang uit bent geweest om dat niveau nog te kunnen waarmaken of garanderen. Ook kun je prima je HBO uit je CV weglaten. Ga cursussen, opleidingen, workshops doen. Zorg dat je weer bij komt qua kennisniveau. Laat je evt omscholen. Schrijf je wel vdoende op vacatures, ga desnoods een sollicitatiecursus doen. Het licht nl wel degelijk aan jou zelf en hoe jij je presenteert om binnen te kunnen komen bij bedrijven. Een werkgever hoeft niet te veranderen. Alleen jij zelf kan veranderen en het tij laten keren.
Uit hetgeen je schrijft maak ik op dat je wel heel erg vrijblijvend in het leven hebt gestaan met hetgeen je gedaan hebt. Enerzijds voor een deel te begrijpen door wat je hebt meegemaakt met je 2e kindje. Maar je 3e dochter ... dat is toch wel iets wat vele ouders mee maken, ondanks dat er gewoon gewerkt moet worden en brood op de plank moet komen. Dat vind ik persoonlijk geen excuus om dan maar niets te doen.
Zodra je op jezelf woont heb je bovendien mogelijk recht op een aanvullende bijstand als je onvoldoende eigen inkomen en alimentatie krijgt. Alimentatie moet je dus wel zsm gaan regelen als je dat nog niet hebt gedaan. Ook bij co-ouderschap kan je daar gewoon recht op hebben. Doe jij het niet en kom je in de bijstand, dan zal de gemeente mogelijk toch gaan verhalen bij je ex. Alleen wanneer je dan dmv een baan uit de bijstand komt stopt het verhaal. Terwijl als je nu KA en evt PA regelt mag je dat, eenmaal uit de bijstand, zelf houden. PA is echter wel tot op zekere hoogte, want hoe meer je zelf in je eigen levensonderhoud voorziet hoe minder PA je nodig hebt.
Kortom wat ik bedoel te schrijven met mijn stukje is: neem het heft in eigen handen. Ga voor jezelf zorgen. Onderneem actie, veel actie. Schrijf heel veel brieven. Ga vrijwilligerswerk doen. Zorg dat jullie nu al de omgangsregeling naleven zoals jullie die voor ogen hebben als jullie beiden zelfstandig wonen. Regel de zaken voor jezelf. Alleen jij kan dat doen. Alleen jij bent verantwoordelijk.
Dit kon zo maar uit de pen van Annemarie van Gaal gekomen zijn. Ik ben het er helemaal mee eens.17 mrt '17 - 18:30:26 -
quote:
Dit schreef Aloeh
Hoi Raymond,
Bedankt voor je antwoord!
Ik las dat je tegenwoordig niet meer mag wonen op een recreatiepark. Dat het tijdelijk vaak wel kan. Tja, weet je....ik zou alles aanpakken. Punt is echter wel dat ik aanspraak moet kunnen maken op de toeslagen anders kan ik niet leven.
Ja de situatie is triest! Sneu voel ik mij ook...als in de zin van een loser. Hoe moeilijk kan het zijn om een baan te vinden he? Maar ik word overal afgewezen en krijg zelfs te horen dat ik niet detacheerbaar ben!!! 35 ben ik!!! HBO geschoold. Direct een reden waarom ik word afgewezen bij lager geschoolde banen. Overgekwalificeerd roepen ze dan! Maar bij de hbo banen roepen ze: je bent er te lang uit geweest......
Om te janken....
Hier wil ik graag op reageren. Ook ik heb een HBO opleiding en heb een aantal jaren niet gewerkt. Het was zeker moeilijk om weer te solliciteren, inderdaad te weinig ervaring en te lang uit het werkveld geweest. Ook ik ben met schoonmaakwerk begonnen: appartementen schoonmaken bij ouderen in een verzorgingshuis. Collega's zagen dat ik toch iets meer in mijn mars had dan alleen maar schoonmaken, zo heb ik langzamerhand steeds meer andere taken mogen doen.
Mijn manager heeft een jaar geleden mij de opleiding tot verzorgende ig aangeboden wat ik met beide handen heb aangepakt. Het was voor mij zelfs mogelijk om de drie-jarige opleiding in 1,5 jaar te gaan, omdat ik HBO heb. Nog een paar maanden te gaan en dan heb ik wel weer een diploma en een vaste baan, dan wel op MBO niveau maar ik heb het helemaal zelf gedaan.
Ga niet bij de pakken neerzitten, maar onderneem actie! Succes!17 mrt '17 - 19:49:09 -
Oke, Ik ga op Erna haar bericht reageren want hier staan de meeste vragen in die het voor de rest ook zullen beantwoorden.
Maar waarschuw alvast, zal een ellendig lang verhaal worden ;)
Ik heb besloten om niet te gaan huren met mijn vriend. Ja, hij heeft een inkomen......meer dan zat trouwens, hij is luchtverkeersleider. Maar mijn gevoel geeft aan dat er teveel druk op ons zou komen te staan. Ik ben bang dat het onze relatie zou be?nvloeden.
Ik woon helaas in een gemeente waar ook de omliggende gemeentes bomvol zijn, randstad he!
Moet ook rekening houden met school want het wordt een co-ouderschap met ex dus ik kan niet te ver wonen van school en werk.
Zodra ik op een kamer ga wonen en van adres verander raak ik al mijn opgebouwde jaren bij de woningbouw kwijt. Ik sta nu 5 jaar en 7 maanden ingeschreven , ik ga dit niet weggooien.
Verhuizen op welke manier dan ook anders als die bij woonnet is dus geen optie. Ook heb ik gekeken naar tijdelijke woningen, anti-kraak, recreatieparken maar ook dan geldt.......dag ingeschreven jaren.........
Een belachelijke regeling maar het is een vriendin van mij overkomen en het is dat zij mij waarschuwde hiervoor gister.
Daarnaast kan ik geen co-ouderschap voeren op een kamer.
Mijn ex werkt, we hadden een gezamenlijk koophuis waar ik binnen nu en enkele dagen van uitgeschreven word.
Ik kom hier zonder schulden uit maar hou er dus financieel ook niks aan over. Pak van mijn hart. We zijn nooit getrouwd maar hadden een samenlevingscontract. Ik zal bij weggaan uit dit huis alleen meenemen wat ik nodig heb. Ik zit liever op een houten krat als dat ik hun hun vertrouwde omgeving afpak. Ik snap dat mensen zullen denken ja maar je kunt er veel meer uithalen. Ik doe dat niet! Gezien het feit dat mijn ex en ik co-ouderschap willen gaan voeren ben ik niet van plan om kinderalimentatie op te eisen. Ja, ik weet dat ik er misschien recht op heb maar dan zou het om 100 euro gaan en dan denk ik.....ik hoest het zelf wel op. Mijn oudste dochter is van mijn eerste ex. Wij zijn uit elkaar gegaan toen ze 6 maanden was. Mijn tweede ex heb ik leren kennen toen ze 2,5 was. Op 4 jaar zijn we gaan samenwonen. Hij is dus echt als een vader voor haar en wil dus ook co-ouderschap over haar. Doet alles voor haar en ben hem hier heel dankbaar voor. Ik heb zeer goed contact met mijn ex. Ons samenwonen nu is ook niet het probleem want we gaan als vrienden met elkaar om. Maar hij en ik willen beiden verder. Met mijn eerste ex zijn we trouwens ook zeer goed bevriend. Die zou alimentatie moeten betalen maar zit financieel heel zwaar en daar valt dus niets van te verwachten wat we ook niet doen. Ik weet dat als ik dit of de bijstand (waar ik absoluut voor vecht om uit te blijven) het zou gaan opeisen hij een nihilstelling zou krijgen.
Om de volgende dingen word ik wel kwaad........maar ik snap dat je mij persoonlijk niet kent maar vind wel dat je net even beter had mogen lezen......Dingen als je bent zelf verantwoordelijk, heft in eigen handen...... vrijwilligerswerk, snuffelstages....check......al gedaan maar in die positie zit ik nu niet meer. Moet geld op de plank he! Dus het schoonmaakwerk bouw ik op dit moment uit zoveel als kan maar er moeten wel opdrachten zijn!
.........dit is niet lullig bedoeld maar ik hoor dit vaak bij mensen die last hebben van beroepsdeformatie. Iets waar ik als schuldhulpverlener ook altijd voor op heb moeten passen. Je kan niet iedereen over 1 kam scheren he.
Vrijblijvend in het leven, whahahahahahaha, als er 1 niet vrijblijvend in het leven heeft gestaan......niet om zielig te doen hoor. Ik ben als enig kind opgegroeid bij een depressieve alleenstaande moeder die altijd werkte , vanaf een jaar of 8 ben ik dus heel veel alleen geweest, vanaf 12 ook in de nachten, ik kookte voor mijzelf, ik ging zelf naar school, ik kreeg angsten heb geloof ik elke angststoornis die er bestaat doorlopen met de ergste de jarenlange hypochondrie periode. en nee, niemand die er was maar ik ging door, ben nooit thuisgebleven...en ik sportte heel zwaar en dat was mijn redding.
Ik heb vanaf mijn 15de altijd gewerkt tot aan mijn dertigste. In het begin als scholier een paar uur, toen een paar jaar parttime en heb ik thuisstudie havo gedaan en via staatsexamens gehaald en toen ben ik op 21 HBO gaan doen wat ik ook gehaald heb. Ik kreeg mijn eerste dochter vrij snel na mijn afstuderen, ging na een relatie van 5,5 jaar waarvan 3 jaar samenwonend, uit elkaar met mijn ex omdat ik mij schijnbaar gigantisch in zijn intentie als vader vergist had.......kwam in tijdelijke banen terecht, die ik verloor, weer WW waar ik bijna 2 jaar recht (en trouwens geen volledige aanspraak op gemaakt heb want had weer baan) op had omdat ik alle jaren van mijn studie meer dan 24 uur per week gewerkt had om mij in alle kosten te kunnen voorzien aangezien ik anders gewoon geen geld had. Simpel. Mijn huisarts heeft mij in die tijd heel vaak de diagnose Burn-out, depressie gegeven en wilde dat ik aan de pillen ging. Die heb ik standaard geweigerd omdat ik het symptoombestrijding vind (voor mij dan he, ik zeg hier niets over anderen, iedereen is er vrij in) Maar goed, ik had dus af en aan een baan. Ik pakte werkelijk alles aan om geld te verdienen en toen kwam de schuldhulpverlening. Als baan haha, niet als schuldenaar! Hier heb ik jaren in gewerkt. Ex en ik kochten huis, dochter ging naar school en vond het super en alles leek eindelijk goed te gaan. Wat was ik blij......na al dat gevecht. Toen bleek ik zwanger..........door de mirena heen, (haha nu zijn er een aantal vrouwen die zich een ongeluk schrikken waarschijnlijk maar ja het kan wel degelijk :) )......Ze was gezond en En toen plots overleed ze. Ik kan het verhaal hier opschrijven maar dat zal ik jullie en mijzelf besparen nu. Bevallen, obductie (niks gevonden , ze was gezond, botte pech dus) crematie......en toen............kapot................voor een hele lange tijd. Een week na haar overlijden hoorde ik dat mijn ex-schoonvader waar we zeer goed contact me hadden kanker had...........een maand later was hij overleden! 3 maanden later overleed mijn opa ook aan kanker.....
Tijdens mijn verlof van mijn dochter werd mijn contract niet verlengd. Geen werk meer dus..........Ik kon ook niet werken.........kon het niet........haar dood, het leven voor haar dood, de depressies, alles kwam eruit........ik werd zwanger van onze derde dochter..........9 maanden angst..........traumatisch! wekelijks echo's. Mensen hebben geen enkel idee wat een invloed dit op een mens heeft! Voel je je kindje een half uur niet dan wil je al aan de ctg wat dus ook vaak gebeurd is. Hoe dit doorwerkt, de impact......is niet te begrijpen ook voor mensen van buitenaf. Mensen negeren het ook en dat ik nog een rouwproces er bovenop. Hier waren wij ook voor gewaarschuwd. Mijn familie, waar ik mijn hele leveren buitenbeentje ben geweest (ben er sinds kort achter dat dit komt door mijn vader die niet goed in de familie viel waar ik pas sinds kort contact mee heb, kende hem als kind niet......tis ook echt zo, het is toegegeven door mensen) hebben mijn overleden dochter genegeerd en net gedaan alsof ze niet bestond. Ik heb ze hiermee geconfronteerd en hun reactie was zo naar dat ik alle contact verbroken heb. En waaaaauw, wat deed dat mij fantastisch goed!!!! Nu heb ik alleen mensen in mijn leven die ik er in wil en vooral ook die mij er in willen!!! En dit gebeurde dus allemaal in de jaren dat ik thuis ben geweest. En weet je, je zegt nu dat ik al eerder aan het werk had gekund. Ik durfde niet en weet je wat de hoofdreden was...........Ik had een enorme angst om te solliciteren en dan de vraag te krijgen waarom ben je thuis komen te zitten? Ik kon het antwoord en de afwijzing, die ik er in mijn beleving door zou krijgen, toen niet aan! Ook nu nog, ondanks dat ik het goed verwerkt heb moet ik weer janken nu ik deze zin schrijf. Dus besloot ik om voor mijzelf te beginnen! Ik begon een tekstbureau! Met andere woorden ik heb niet niks gedaan. Dit liep op zich wel maar niet voldoende om de cr?che te kunnen blijven betalen en mijn dochter vond het vreselijk de cr?che. Dat hield dus op! Ik heb mij toen gestort op de fotografie. Ik kan zeggen dat ik hier heel goed in ben geworden en ook daadwerkelijk een naam heb opgebouwd in mijn genre fotografie. Daarnaast deed ik weleens opdrachten voor werkgevers. Ik ben hier wel echt goed in heb werkelijk duizenden volgers van over de hele wereld. Hier ben ik trots op maar ja het levert geen geld op de plank, althans nog niet want ik ga vandaag sollicitatie versturen voor een baan in de fotografie. Duim je mee?
En ik laat het ook helemaal niet alleen van werkgevers afhangen maar ja er moet wel degelijk wat aan de houding van veel bedrijven veranderen. Ik heb een enorme bak aan werkervaring alleen is die niet recent meer. Ik heb gedurende de tijd dat ik thuis was meerdere cursussen gedaan.....ik weet heel goed hoe ik sollicitatiebrieven schrijven moet. Heb nu al meerdere keren te horen gekregen dat ik niet detacheerbaar ben! Letterlijk tegen mij gezegd! Ze hebben niets aan mij, snappen wel dat ik toch ergens een kans moet krijgen maar alleen niet bij hun want dat is niet hun werkformule. Heb je dat al eens meegemaakt dat je een bureau binnenstapt en dit te horen krijgt? Ik solliciteer mij werkelijk suf op alles wat los en vast zit maar word zelfs afgewezen voor schoonmaakbanen en callcenters......ik denk dan serieus!! kom op!!! En altijd weer de vraag, vanwaar het gat op de cv......en welke uitleg is het beste he........de waarheid? De ' omdat ik voor mijn kinderen gekozen heb variant' de ' vanwege persoonlijke omstandigheden variant' of de ' ik heb mijn eigen bedrijf gehad variant' ? Zeg het maar! Want weet je, met mij reageren honderden anderen (ja het is werkelijk vaak meer dan 300 man) en er is dan altijd iemand met veel minder bagage en die beter bij de functie pas dus ja vergeef mij als ik hier enigszins cynisch van word! Of ik wel genoeg op vacatures schrijf?.......denk dat elke dag zoeken en reageren wel goed zou moeten zijn. Sollicitatiecursus? Heb ik er al 3 van gehad.....
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken
Gister dus ook echt besloten (voor dat ik hier gelezen had trouwens want zag het net pas dat er al zoveel reacties zijn) om het samen huren niet te doen en af te wachten op de woningbouw.
En voornamelijk omdat ik niet wil dat onze relatie kapot gaat en ik een druk begon te voelen.
Ik wil een huisje voor mij en de kids waar hij altijd welkom is...... en ik moet nu geen beslissingen nemen uit nood en paniek.
Nou jaaaaaa, wat een relaas he........niet om medelijden te kweken ofzo want dat heb ik nooit nodig gehad.......maar het is weleens fijn om het uit te schrijven...............dat dus...........18 mrt '17 - 09:57:10 / 18 mrt '17 - 10:47:50 -
Wat fijn voor je Tineke!
Super dat het zo gelopen is!
quote:
Dit schreef tineke69
Hier wil ik graag op reageren. Ook ik heb een HBO opleiding en heb een aantal jaren niet gewerkt. Het was zeker moeilijk om weer te solliciteren, inderdaad te weinig ervaring en te lang uit het werkveld geweest. Ook ik ben met schoonmaakwerk begonnen: appartementen schoonmaken bij ouderen in een verzorgingshuis. Collega's zagen dat ik toch iets meer in mijn mars had dan alleen maar schoonmaken, zo heb ik langzamerhand steeds meer andere taken mogen doen.
Mijn manager heeft een jaar geleden mij de opleiding tot verzorgende ig aangeboden wat ik met beide handen heb aangepakt. Het was voor mij zelfs mogelijk om de drie-jarige opleiding in 1,5 jaar te gaan, omdat ik HBO heb. Nog een paar maanden te gaan en dan heb ik wel weer een diploma en een vaste baan, dan wel op MBO niveau maar ik heb het helemaal zelf gedaan.
Ga niet bij de pakken neerzitten, maar onderneem actie! Succes!18 mrt '17 - 10:35:19 -
Jep, na goed nadenken met je eens.
quote:
Dit schreef -caty2
Ik denk dat jij en je vriend allereerst even pas op de plaats zouden moeten maken ( vooral emotioneel) en eea relativeren.
Zowel jij als je vriend zitten in een lastige positie om al aan een leven samen verder te denken. Accepteer dat het nu nog niet jullie tijd is en stop termen als " we gaan hier kapot aan". ( om deze te relativeren...... Je gaat niet zomaar kapot.......wat nodig is is geduld, doorzettingsvermogen en positiviteit van jou kant uit om zowel een baan met genoeg uren en een woning te vinden.) Accepteer dat langer kan gaan duren dan je hoopte.
Ook het gevoel helemaal gek te worden relativeren.......je word niet zomaar gek. Je hebt te maken met regels, bureaucratie, arbeidsmarkt,woningmarkt........dit alles past zich niet opeens aan jou aan omdat jij en je vriend NU samen willen zijn.
Wanhoop niet maar houd moed op een positieve manier, hoe uitzichtloos het nu allemaal lijkt, uiteindelijk zal jij jou huisje ook vinden.18 mrt '17 - 10:36:33 -
quote:
Dit schreef Willem
Allereerst welkom op OA.
Hier zijn de mensen erg meedenkend en je bereid je te helpen.
Leiden is een drama om snel een huis te vinden. Ja alleen particulier maar daar betaal je de hoofdprijs.
De wachttijd in de Leidse regio is hoog, ongeveer 7 jaar.
Urgentie krijgen in Leiden is erg moeilijk tegenwoordig.
Ik had een flat tijdelijk te huur staan, ik heb deze sinds kort weer verhuurd.
En zelf verhuur ik voorlopig geen kamers meer in mijn eigen woning.
Ik zal eens navragen of ik iemand weet die woonruimte voor je heeft.
Personeel zoek ik ook, maar zoek technisch opgeleid personeel op MBO/HBO niveau in Den Haag.
Wens je heel veel succes toe met het vinden van een baan.
Bedankt!
Ja ik weet het, ik kom uit de omgeving en ook hier is het een drama.
Urgentie heb ik geen recht op omdat ik onderdak heb samen met de kids.
In ieder geval nog voor een half jaar.
Ik kan dus ook nergens anders huren vanwege het verlies van mijn jaren bij de woningbouw zodra ik op een ander adres ingeschreven kom te staan (weet ik sinds gister)
dus dank je wel maar ik moet geduld hebben met de woonruimte blijkbaar!
Maar als je personeel nodig hebt!!
Technisch ben ik helaas niet.....maar wie weet heb je nog wat anders?18 mrt '17 - 10:39:49 -
quote:
Dit schreef loena
Ik had vooruitziende gaven en stond op punt van uit elkaar gaan al 4,5 jaar ingeschreven. In mijn gemeente genoeg om boven aan te staan.
Heb geen tips, sorry.
Ik sta al 5 jaar en 7 maanden ingeschreven.
Genoeg om op plek 48 te eindigen ........;)18 mrt '17 - 10:41:15
